ای کاش واقعا معنای واقعی واژه پیشکسوت را می فهمیدیم؛ اگر فقط برای لحظه ای خود را به جای کشاورز بگذاریم طعم تلخ تنهایی را در اوج شهرت در می یابیم. این چه رسمی است که فقط تا وقتی در اوج هستیم دیده می شویم؟
متاسفانه بین ما انسانها رسم شده که فقط وقتی در اوج و شهرت هستیم یاد شویم. خودمان با این رفتار داریم به فرزندانمان یاد می دهیم که چند سال دیگر ما را فراموش کنند!! چرا یاد نمی کنیم از کسانی که زمانی برای ما عزیز بودند؟ چرا نمی کوشیم که تا هستند از آنها یاد کنیم؟شاید روزی ما هم به مانند آنها تنها شدیم.یاد کنیم تا از ما هم یاد شود. این خیلی تلخ است؛ به خصوص برای بازیگری که سالها برای فرهنگ و هنر این مرز و بوم زحمت کشید.
گویی کشاورز تا زمانی که علی حاتمی زنده بود دیده می شد. با رفتن علی حاتمی، بهار کشاورز هم خزان شد. بد نیست مدیران سینمایی ما که این روزها در تب و تاب رفتن به جشنواره کن هستند قبل از رفتن به کن، سری هم به این بازیگر بزنند و حالی از او بگیرند.
این بازیگر در اثر اعتیاد به این روز نیافتاده است. این بازیگر تک تک روزهای عمر خود را صرف بازیگری کرد؛ تهایت بی انصافی است اگر یادی از او نکنیم. چرا محمد علی کشاورز با چنین کارنامه هنری ارزنده و به جا گذاشتن آثاری جاودان به دست فراموشی سپرده می شود؟ حال «پدر سالار» اصلا خوب نیست. حداقل برای روحیه دادن به این بازیگر ارزشمند هم که شده سراغی از او بگیریم.
منبع: inn.ir
omidvaram harchi zoodtar haleshon khob beshe