خودروهای آلاینده سومین منبع تولیدکننده گازهای گلخانهای هستند. از اجزای اصلی تشکیلدهنده گازهای گلخانهای میتوان به دی اکسید کربن (CO2)، متان (CH4)، و اکسید نیتروژن (N2O) اشاره کرد. طبق آخرین برآورد محققان بریتانیایی، بیش از 20% کل گازهای گلخانهای از طریق خودروهای آلاینده تولید میشود. از این مقدار، بیش از 85% آن ناشی از انتشار گاز CO2 و از طریق خودروهای آلاینده است. وجود گازهای آلاینده بهویژه گاز CO2 سبب بروز بیماریهای خطرناکی از جمله بیماریهای تنفسی، قلبی، و ریوی شده است.
ازاینرو، مسئولان اروپایی با جدیت تمام درصدد کاهش انتشار این آلاینده ها در سطح اروپا بر آمدند. بر این اساس، آنها قوانینی را وضع کردند که شرکتهای خودروسازی باید طبق این قوانین، نهایت دقت و تلاش خود را در تولید خودروهایی با آلایندگی بسیار پایین به کار ببرند. بدین منظور قوانین و استانداردهایی برای تعیین حداکثر میزان آلایندگی خودروها تعیین شد. این قوانین برای اولینبار در سال 1992 بهطور رسمی با نام استاندارد آلایندگی یورو (Euro Emission Standard) معرفی و به شرکتهای خودروسازی ابلاغ شد.
استاندارد آلایندگی یورو در حقیقت حداکثر مقدار مجاز انتشار گازهای آلاینده را برای شرکتهای خودروسازی تعیین کرده است. بدینصورتکه در این استاندارد، حداکثر مقدار مجاز برای انتشار گازهای آلاینده اعم از اکسید نیتروژن، متان، مونوکسید کربن، دی اکسید کربن، و همچنین حداکثر مقدار ذرات معلق در هوا مشخص شده است.
طبقه بندیهای متعددی در استاندارد آلایندگی یورو وجود دارد که طبق قوانین مندرج در استاندارد یورو، هیچ الزامی وجود ندارد که شرکتهای خودروسازی، استانداردهای جدید را روی خودروهایی که قبلاً طبق استاندارد قدیمی آلایندگی یورو تولید شدهاند، اعمال کنند.
به عبارتی، قوانین جدید همواره باید در تولیدهای جاری شرکتهای خودروسازی اعمال شود. لازم به یادآوری است، در حال حاضر ضمانت اجرایی استاندارد آلایندگی یورو به قدری بالاست که شرکتهای خودروسازی درصورت عدم پیروی از آن، هرگز نمیتوانند خودروهای تولیدی خود را در بازارهای جهانی بهویژه بازار اروپا به فروش برسانند.
در مورد خودروهای سبک، به طورکلی 5 مرحله Euro 4، Euro 3، Euro 2، Euro 1، و Euro 5 برای استاندارد سوخت آنها در نظر گرفته شده است.
حدود مجاز در این استاندارد بر اساس میزان وزن آلودگی خروجی به تفکیک آلاینده (برحسب گرم) بر مسافت طی شده(برحسب کیلومتر) و بر اساس گروه خودرو و نوع سوخت مصرفی بیان می شوند.
ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺳﻮﺧﺖ ﻳﻮﺭﻭ 4 ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 2005 ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺳﻮﺧﺖ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ شرایط زیر را خواهد داشت:
ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ﺩﺍﺭﺍﻯ 35 ﺩﺭﺻﺪ ﺁﺭﻭﻣﺎﺗﻴﻚ، 18 ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻟﻔﻴﻦ، ﻳﻚ ﺩﺭﺻﺪ ﺑﻨﺰﻥ، 2.7 ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻛﺴﻴﮋﻥ، ppm 50 ﺳﻮﻟﻔﻮﺭ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ بدون ﺳﺮﺏ.
ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﻳﻮﺭﻭ 5 ﺍﺭﻭﭘﺎ هم که در ساﻝ 2009 معرفی شد به این شرح است:
ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ 35 ﺩﺭﺻﺪ ﺁﺭﻭﻣﺎﺗﻴﻚ، 18 ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻟﻔﻴﻦ، ﻳﻚ ﺩﺭﺻﺪ ﺑﻨﺰﻥ، 2.7 ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻛﺴــﻴﮋﻥ، ppm 10 ﺳﻮﻟﻔﻮﺭ و به طور کامل بدون ﺳﺮﺏ.
خودرویی که از نظر آلایندگی، استاندارد Euro 5 دارد، نشان میدهد که کمترین میزان آلایندگی هوا را دارد. در مورد خودروهای سنگین نیز دقیقاً از همین روال برای استانداردسازی آلایندگی هوا استفاده میشود، با این تفاوت که به جای اعداد صحیح، از اعداد رومی به صورت Euro IV، Euro III، Euro II، Euro I، و Euro V استفاده میشود. امیدوار است اهمیت به استانداردهای آلودگی در کشور ما نیز کاملا جدی گرفته شود.
جدول مقایسه میزان آلاینده در انواع استاندارد بنزین یورو:
ردیف | تاریخ | مونوکسید کربن | هیدورکربن ها | هیدروکربن های بدون متان | اکسیدهای نیتروژن | HC+NOx | ذرات معلق | P*** |
یورو 1 | جولای 92 | 2.72 (3.16) | – | – | – | 0.97 (1.13) | – | – |
یورو 2 | ژانویه 96 | 2.2 | – | – | – | 0.5 | – | – |
یورو 3 | ژانویه 2000 | 2.3 | 0.20 | – | 0.15 | – | – | – |
یورو 4 | ژانویه 2005 | 1.0 | 0.10 | – | 0.08 | – | – | – |
یورو 5 | سپتامبر 2009 | 1.000 | 0.100 | 0.068 | 0.060 | – | 0.005** | – |
یورو 6 | سپتامبر 2014 | 1.000 | 0.100 | 0.068 | 0.060 | – | 0.005** | – |
منبع:
hamshahrionline.ir
واقعا …كه نمي تواند براي خودرو هايي مانند جك s5 و… بنزين يورو 5تهيه كنه