يادگيري يك زبان خارجي در سنين پايين باعث مي شود كه مغز از يك الگوي تكاملي ويژه استفاده كند و توانايي مغز نسبت به ساير افراد متمايز شود.
با يادگيري يك زبان خارجي همراه با زبان مادري، ساختار مغز بهينه مي شود و قشر (كورتكس) جلوي سمت چپ مغزضخيم تر مي شود. كورتكس به يك توده چندلايه متشكل از سلول هاي عصبي گفته مي شود كه نقش اساسي در فعاليت هاي شناختي مغز دارد.
فعاليت هاي شناختي به فعاليت هاي مغزي مانند يادگيري زبان، تفكر، تمركز و حافظه گفته مي شود.
در ادامه اين تحقيقات آمده است كه يادگيري زبان در سنين كودكي باعث تحريك و رشد نورون هاي جديد مي شود و ارتباطات اين سلول هاي عصبي به اندازه اي قوي مي شود كه يك موتور قضاوتي بي عيب و نقص و با ارزش را در ذهن كودكان پرورش مي دهد.
مدير اين پروژه تحقيقاتي در اين زمينه گفته كه دليل اينكه افراد در سنين بالاتر به سختي زبان دوم را فرامي گيرند و نسبت به كودكي پيشرفت چنداني ندارند اين است كه ساختار ذهنشان براي يادگيري زبان در كودكي بهينه نشده است.
اين تحقيقات به اهميت شيوه و سن يادگيري زبان دوم هم اشاره كرده است.
نتايج اين تحقيقات با استفاده از اسكن مغزي بيش از ۹۰ زن و مرد تك و دوزبانه گزارش شده است.
گزارش كامل اين تحقيقات در شماره اخير نشريه Brain and Language به چاپ رسيده است.
گردآوری: مجله اینترنتی پارسی وان
منبع:ایرنا